Is het bij jullie nou ook al crisis? Hier al jaren. Voor tips kunt u e-mailen met de redactie. Wij zijn vóór de Euro, ook in Nepal. Voor 10 minuten leesplezier kunt u rustig verder gaan waarmee u nu bezig bent (lezen). Deze keer over inburgeren, nieuwe yaks en familiebezoek!

Inburgerking and queen

11 november waren we hier al weer exact een jaar. Tijd voor reflectie dus. Een tussentijdse evaluatie van het avontuur Nepal. Hoe scoort het land en even belangrijk: hoe scoren wij? Om met het laatste te beginnen; laten we onze prestaties eens onder de loep nemen. Op basis van heuse corporate HR methodieken.

Communicatieve vaardigheden? We kunnen ons aardig redden op straat, in de supermarkt, in de winkel, op het werk. Daarbij gebruiken we Nepali, Engels, gebarentaal en Nederlands (als er gevloekt moet worden). Nieuwe taal geleerd. We mogen zeggen dat we op dit vlak dus goed op weg zijn.

Culturele sensitiviteit? We accepteren gestaar en staren vaak terug. We velen de 1.000 keer per dag dat er “Hello!!” naar ons wordt geroepen. We zeggen soms zelfs “Hello!” terug. Of “Leer eens een ander woord.” in het Nepali. We weten inmiddels soms beter dan de locals wat een festival betekent (lang leven Wikipedia). We begrijpen dat mensen standaard veel te laat zijn voor afspraken. We accepteren dat alleen niet. Culturele sensitiviteit is prima, maar je moet geen morele kameleon worden. We trekken grenzen. We zijn wel geduldiger, zelfs Karel.

Prestatiegerichtheid? Dat is een lastige. We hebben beide een adviesrol. Dan moet de uiteindelijke beslissing dus vanuit “onze klanten” komen. Maar verantwoordelijkheid nemen…het onvermogen of de onwil daartoe is iets wat Nepal erg remt. Hebben we onze eigen doelen gehaald? Eigenlijk wel. Karel wilde passend werk vinden, het liefs iets financieels op het gebied van duurzame energie en/of microfinanciering. En daarin nuttig zijn. En afvallen. Check. Dorieke wilde ervaren hoe het is om op grassroot level te werken en daarmee haar organisaties verder helpen. En veel van Nepal zien. Check. We beseffen ons dat het vage doelen zijn. Je leert flexibel zijn in dit land. Check.

Samenwerken? Wij doen het samen heel goed, maar we werken dan ook niet echt samen. Op de werkvloer ervaart Dorieke toch wel vaak competitief gedrag onder mensen die hetzelfde doel hebben. Maar haantjesgedrag is natuurlijk niet typisch Nepalees. Verder is het hier veel hiërarchischer dan in Nederland, maar helpt een wit gezicht wel om meteen op het hoogste niveau te praten. Daar doen we dus ons voordeel maar mee.

Hoe scoort Nepal? Het is een prachtig, natuurrijk, divers land met lieve mensen. Infrastructureel, politiek en economisch is het een puinhoop. Nepalezen zijn harde werkers, maar het ontbreekt aan drive en visie. Deels door slecht onderwijs. Deels door een aangeleerde bedelcultuur. Politici zijn ook hier vooral egoïsten. En (dus) corrupt. Dit land heeft een inspirerende, sterke leider met visie nodig. Die nee durft te zeggen tegen donoren en corruptie. Die iets aan planning doet. Vooralsnog is het heel veel dweilen met de kraan open. Dit is vooral een Westerse analyse die misschien maar een beetje de waarheid raakt. Het Boeddhisme en Hindoeïsme met gelinieerd kastenstelsel is voor ons Westerlingen zeer lastig te doorgronden, terwijl de impact op de samenleving enorm is. Veel is hier gebaseerd op spirituele overwegingen, waar bij ons materieel zwaarder weegt. Lees Siddharta van Hermann Hesse maar eens voor een indruk. Dus hoe scoort Nepal? We weten eigenlijk niet of het wel meespeelt.

Al met al een goed jaar. De spanning van verhuizen naar een vreemd land. Hoogterecords. Nieuw werk. Leuk werk. Nieuwe vrienden. Nieuwe taal. Bergen, neushoorns, ander natuurschoon, tempels, Boeddha, andere goden, festivals… Dat weegt op tegen vervuiling, gebrek aan elektriciteit, geen borrelnoten, verkeerschaos, onvermogen tot organiseren en infrastructurele chaos. We zijn enthousiast over Nepal, maar bezorgd over hoe het hier in alle verschillende Godennamen verder moet. Ach, we hebben nog even.

Ouderdagen

Dorieke mocht afgelopen weken ook het genot ervaren om je schoonouders op bezoek te hebben: papa en mama Nierop waren op bezoek! Na een lange reis door China en Cambodja sloten ze hun Azië-avontuur in Nepal af. En hoe! We begonnen met een vleugje Kathmandu en stoomden daarna door naar Bhaktapur; voor ons ook een nieuwe plek. Het is de meest intacte oude koningsstad van Nepal en daarmee heeft het een prachtig historisch centrum, waar we dan ook maar sliepen. Het nadeel van een hotel naast het marktplein is dat men met veel lawaai om 3.30u begint de markt op te bouwen, waardoor slapen lastig wordt. Het geeft wel een goede indruk van het locale leven. Vroeger wilde Karel nog wel eens een avond stappen afsluiten met een broodje haring op de markt, maar aangezien Nepalees nachtleven om 9.00u stopt was dat nu geen optie. Na het slenteren door Nepalese historie stond onze jeep al klaar om ons naar Dhading te brengen: een mooie natuurrijke regio 4 uur buiten Kathmandu met geweldig uitzicht op de Himalaya. Onderweg werden papa en mama Nierop zich bewust gemaakt van typisch Nepalese logistiek: de jeep stopte er halverwege mee, gelukkig nog in Kathmandu waardoor vervangend vervoer niet al te lang duurde; de snelweg is niet veel beter dan de gemiddelde Brabantse oprit; en 9km offroad is ook ECHT offroad. Één nacht in Dhading was geweldig, alleen jammer van de nevel.

Toen door naar de jungle: Chitwan! Ten zuiden van de snelweg tussen Pokhara en Kathmandu verandert het landschap ineens van bergachtig naar vlak. Bizar om te merken hoe geografisch divers dit land is. In het fantastische Island Jungle Resort – alleen bereikbaar per Nepalese gondel bestuurd door een dronken olifantenrijder – konden we meteen inhaken op het dagprogramma: de middagwandeling door de jungle. Gids Hema (zo heette hij echt ja) vertelde ons voor vertrek wat te doen als we neushoorns, beren en tijgers tegen kwamen, namelijk respectievelijk zigzaggen, klappen en rennen voor je leven. Wij namen ons voor een combinatie van voorgenoemde als algemene strategie te nemen. Drie dagen Chitwan was een soort Club Med verblijf in de Nepalese jungle: 6 programma onderdelen per dag waar je ook niet onderuit kwam. Standaard werd de avond afgesloten in de bar. Hoogtepunten: een neushoorn spotten op 50m afstand tijdens een wandeling op een open terrein om vervolgens het grommen en hoefschrapen als aanleiding te nemen om de bosjes in te duiken; met z’n vieren en een rijder op een olifant om er halverwege achter te komen dat door het gewicht het mandje eraf schuift waardoor Karel werd verplaatst naar het hoofd om de olifant verder te sturen, tot grote opluchting van mama Nierop die altijd al onder de indruk is geweest van Karel’s fiets- en rijkwaliteiten; zwemmen met olifanten(stront); nog meer neushoorns van nog veel dichterbij; wilde kippen en duiven tijdens het vogelspotten. Helaas, geen tijgers, maar wel al het andere.

Na Chitwan werden we verder vervoerd naar Pokhara, waar de bergen nog net zichtbaar waren. Papa Nierop besloot aldaar zijn pensioencadeau (1 uur paragliden) op te eisen en doorstond dat zonder te kotsen! Not bad for a pensionado! Na 5 leuke en relaxte dagen Lakeside en Chateau Mo:Mo werd het tijd voor de trip thuiswaarts, waarvoor ze weer naar Kathmandu afreisden. Plan was per vliegtuig, maar daar staken de wolken een stokje voor. Dan maar met de auto. Na een ochtend lijkverbranding te hebben gekeken was ’s avonds de bedoeling om het land te verlaten, maar ook daar wist de Nepalese logistiek zich te roeren. Om een lang verhaal kort te maken: de goede mensen zijn weer in Gemert, na een terugreis van 48 uur waarin ze de banken van Kathmandu vliegveld op slaapbestendigheid hebben getest (niet geslaagd) en waarin papa Nierop’s heimelijke wens om betast te worden door een grote neger in uniform eindelijk in vervulling ging (“U kunt wel zeggen dat dat een mechanische hartklep is, maar wie weet is het een AK-47.”). We zien ze volgend jaar graag weer terug hier.

Konijn en wolf vs. yak

Er was nog meer bezoek, maar dat ging meer haar eigen weg. Looije-zusje Marjolein heeft in gezelschap van een knuffelkonijn veel Nepal- en Tibetavonturen beleefd, en die kunt u hier allemaal lezen. Ondertussen heeft ze ons af en toe vereerd met haar gezelschap. Tijdens haar laatste week in Nepal mochten we ook globetrotter Rudolf verwelkomen. Bewonderenswaardig hoe er 2 uur na aankomst al een Irish Pub was gevonden. Na wat dagen Kathmandu en Pokhara werd het tijd voor avontuur.

In het kader van ons voortdurend onderzoek naar de veelzijdigheid van de yak, zijn we deze keer op zoek gegaan naar de watergaande soort: de kayak. Ieder van ons vier werd een eigen yak aangemeten en away we went! Met locaal vervoer, yaks op het dak, gingen we naar de Trisuli rivier voor een driedaagse clinic wateryakken. Eerste dag: rollen. Eskimo-rollen. Vrijwillig omslaan en met een heupflik en spaanderslag weer met het hoofd boven water komen. Wij begrepen het ook niet. Maar goed, we waren na twee dagen wel in staat om onszelf uit de kayak te bevrijden, dus konden we dag drie daadwerkelijk de rivier afzakken. Met heuse level 1-3 rapids (wat achteraf makkelijk tot gemiddeld bleek, in plaats van wereldklasse zoals wij vermoedden). Karel verdronk nog bijna in een draaikolk maar kon gelukkig snel verder met Rudolf uit zijn yak botsen. Daarna scheidden onze wegen; één liefdesduo ging richting India en het andere terug naar huis, terug naar Pokhara.

Overige zaken

Sint is in Nepal en zijn mijter past niet in een taxi.

Dolf ging flink stuk met de klaverjas, ondanks geschoren Nel.

Hoe poepen vleermuizen als ze op hun kop hangen?

Er komt weer 16 uur loadshedding aan per dag, máár, de 9.000 werknemers van het elektriciteitsbedrijf van de overheid krijgen gelukkig wel al 10 jaar lang gratis stroom!

Nepal Airlines heeft 5 vliegtuigen en 4.000 werknemers.

Ook qua investeringsklimaat timmert Nepal weer lekker aan de weg, nu Transparancy International heeft onderzocht dat dit het op één na meest corrupte land van Zuid-Azië is. Zelfs daarin dus niet de beste; Afghanistan is er met de titel vandoor gegaan. Hoewel er gesjoemeld schijnt te zijn met de resultaten. Lees hier meer.

Pheri betola! En goede Sint!