Jullie zijn gek. Terwijl we hier in Nepal met grof geschut oorlog tegen de kakkerlakken in ons huis voeren, lezen we op nu.nl dat men in het Westen een robotkakkerlak heeft gebouwd. Wij zijn overigens aan de winnende hand, maar we hopen niet dat deze Terminator kakkerlak de troepen komt versterken. Afijn. Laten we het over andere dieren hebben. Geiten, yaks en konijnen bijvoorbeeld. En bankiers.

Geitebrij

Allereerst natuurlijk allemaal een heel erg vrolijk Dashain gewenst! Een beetje mosterd na de maaltijd aangezien dit festival begin oktober plaatsvond, maar dat realiseerde u zich vast niet, dus wat maakt het allemaal uit. Elke dag is natuurlijk een groot feest in Nepal – waarvan de helft ook nog officieel – maar Dashain is toch echt het belangrijkste festival. Vergelijk het met Kerstmis in het Westen, alleen dan 15 dagen lang. Wikipedia leert ons dat Dashain gaat over de overwinning van goed over kwaad waarbij allemaal goden elkaar de hersens inslaan, maar in de praktijk komt het neer op (i) gesloten winkels en kantoren, (ii) een massaverhuizing naar geboortedorpen om bij familie te zijn, (iii) het en masse en en plein publique slachten van geiten om goden te eren, (iv) kinderen op bamboeschommels om eens per jaar met de voetjes van de vloer te zijn en (v) de enige tijd van het jaar dat Kathmandu een prettige stad is aangezien er 80% minder verkeer en mensen zijn.

I love yaks

Voor ons boden deze vrije dagen weer een prachtreden om de natuur in te gaan, en zo geschiedde. Deze keer zijn we Langtang gaan verkennen; een natuurgebied dat tussen Annapurna en Everest in ligt en net iets minder toeristisch is dan deze twee. Één reden hiervoor is dat het wat lastiger bereikbaar is. Hemelsbreed maar 130km van Kathmandu, maar in praktijk doe je er ongeveer 10 uur over met de bus. Als alles goed gaat. En dat ging het natuurlijk niet in ons geval. Als rasechte locals hadden we besloten om met de locale bus te gaan, ook omdat het alternatief – een jeep – 40 keer zo duur is. Bussen worden over het algemeen vrij vol geladen met mensen en bagage in Nepal, maar rond Dashain nog net even wat voller. Dus met 50 man in de bus en 100 man erop vertrokken wij vol goede moed op een mooie woensdagochtend richting Syaphrubesi in Langtang. Na 7 uur kwam het eerste obstakel: een landverschuiving waardoor de bus niet verder kon. Lopen dus. Anderhalf uur later bleken er geen plekken meer over te zijn in de klaarstaande bus om ons verder te vervoeren, dus klommen we erop. De weg werd niet perse beter, het werd donker en het begon te regenen. Al met al niet echt redenen om blij te zijn. In gedachten houdend dat de chauffeur waarschijnlijk ook niet dood wil voltrokken wij de reis enigszins gelaten, niet in de laatste plaats omdat we fysiek en mentaal murw geslagen waren door het schudden en hobbelen van de bus over rotsblokken. Toen nog een dik uur lopen naar de eindbestemming van dag één, waar een bed en douche wachtte. En toen moesten we dus nog beginnen met de trekking. De volgende dagen maakten echter alles goed. Langtang is weer een heel ander en ruwer gebied dan Annapurna, met als klap op de vuurpijl dat we na drie dagen wandelen onze eerste yak mochten ontwaren! En daar doe je het natuurlijk allemaal voor. We bleken iets te hard omhoog te gaan waardoor Dorieke enigszins hoogteziekte kreeg, maar gelukkig waren we toen al in Kyenzing Gompa (4.000m) waar we 2 dagen konden acclimatiseren en van de omgeving konden genieten. We hebben een nieuw persoonlijk hoogterecord gevestigd (4.600m), nog veel meer yaks gezien en een heus yakkaas fabriekje op 4.300m bezocht. De weg terug werd nog even spannend omdat er toch geen bus bleek te gaan, maar we konden gelukkig een lift kopen in een jeep die ons helemaal naar Kathmandu bracht. Langtang, check.

Waterkrachtsinspanning

Na een maand uitstel wegens wisselende regeringen was het 13-15 oktober dan toch echt zover: het Asian Development Bank Forum over hydropower in Nepal. Uitgelezen kans voor Karel en collega’s om te netwerken met potentiële investeerders, om de overheid uit te schelden vanwege hun incompetentie, en om te borrelen in het Hyatt. Want laten we wel wezen: om een echte bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van een land is er geen betere omgeving denkbaar dan een 5-sterren hotel. Het belang dat Nepal hecht aan waterkracht werd geïllustreerd door de aanwezigheid van de premier, drie ministers en staatssecretarissen en alle belangrijke hotemetoten van overheid en bedrijfsleven. Daarnaast natuurlijk de hele internationale ontwikkelingsbankwereld. Interessante gemeenschap om een paar dagen in door te brengen en om mee te vergaderen. De premier begon al lekker door in zijn openingsspeech Lenin te quoten, wat een aantal fronsende wenkbrauwen bij Westerse bankiers tot gevolg had. Nog even voor de duidelijkheid: we willen dus een 82 MW waterkrachtcentrale in Oost-Nepal bouwen, en Karel helpt daarvoor de financiering te regelen. Dat levert interessante gesprekken op met ontwikkelingsbanken.

'We willen best investeren in jullie project maar het land is zo'n zootje en de elektriciteitsafnemer (100% overheid) is virtueel failliet, dat krijg ik lastig door mijn kredietcomité.'

'Fair point, maar waarom the fuck ben je dan een ontwikkelingsbank? Dat het een lastig land is weten we inmiddels ook wel aangezien we hier wonen. We zoeken oplossingen.'

'Tja... Misschien als de overheid beter is georganiseerd en de afnemer financieel wat verbeterd is ...'

'Je bedoelt over 10 jaar in a place called Neverland? Zonder investeringen komen er ook niet echt verbeteringen. En 18 uur powercuts per dag stimuleren de economie ook niet echt. Nu investeren is de beste lange termijn oplossing die je kan nemen.'

'Ja, maar... '

Etcetera. Overigens allemaal terechte opmerkingen over en weer, maar we leven nogal in een kip-ei situatie. Er lijkt wel wat licht te schijnen aan het einde van de tunnel, maar uitdagend is het zeker.

Dubbel bezoek

Bovengenoemd Forum bracht wel weer een leuke bezoeker (voor de tweede keer alweer) naar Nepal: Juliette werkt inmiddels voor de Asian Development Bank en heeft Nepal als focusland. Naar het Forum dus! Voorgaand gesprek was overigens niet met haar. Dorieke is vanuit Pokhara naar Kathmandu gesneld om haar vriendinnetje te zien. Daarvoor mocht ze ook eens het partner-van gevoel ervaren door mee op ­field trip te gaan met een aantal Forum-bezoekers (waaronder Karel en Juliette) naar de Bhote Koshi waterkrachtcentrale. Indrukwekkend. Op de terugweg nog maar eens een landverschuiving ervaren waardoor alle hotemetoten anderhalf uur moesten lopen en nu ook ervaring hebben met de prachtige natuur van Nepal.

Een week eerder kwam onze andere bezoeker aan: Marjolein, met konijn. Maar zonder bagage. Die stond nog ergens in Duitsland, toen in India en uiteindelijk kwam haar tas slechts 5 dagen te laat in Nepal aan. Marjolein vermaakt zich goed en is inmiddels vertrokken naar Phaplu om een locaal ziekenhuis project te bezoeken. Ze heeft geen bereik daar en er gaan niet altijd vliegtuigen, dus we kijken wel wanneer we haar weer zien. Voor meer info moet je op haar weblog kijken.

Overige zaken

Papa en mama Nierop hebben China achter zich gelaten en bevinden zich inmiddels ergens in Cambodja waar ze het koloniale leven leiden. Volgende zaterdag schijnen ze in Kathmandu aan te komen.

Bizar Nepal feit # 271: op officiële dagen van bhanda (staking) zijn ministeries gewoon open, maar is het verboden om met vulpen te schrijven aangezien daar contracten mee worden ondertekend.

Nepalees bier bevat glijmiddel.

We zijn inmiddels de trotse eigenaar van twee goede fietsen! Bart en Sabine bedankt, het is toch geen Sparta Met geworden. In plaats daarvan zijn we voor mountainbikes gegaan en gaan we kijken hoe lang we deze hobby volhouden. RABO-FIETSBROEKEN ZIJN WELKOM!!!

In de geboorteplaats van Boeddha (Lumbini) is een paar weken geleden een aangescherpte versie van het nieuwe strategisch plan van VSO Nepal geboren. Een zware bevalling in de vorm van een tweedaagse workshop voor alle VSO Nepal vrijwilligers en staf. Het is interessant om te merken dat het proces in een grotere, professionelere INGO als VSO ongeveer net zo traag en ‘spontaan’ gaat als in de lokale NGO’s waar Dorieke in werkt. Zou dat dan toch gewoon Nepali style zijn?

Chateau Mo:Mo is een heuse gasoven rijker. Lang leve inventiviteit en echt Nepalees vakmanschap!