Na ruim 7 maanden Nepal gaan we morgen toch even lekker op vakantie in eigen land, hoewel dat nu een iets andere invulling krijgt dan gebruikelijk. Hoogste tijd om de tussenstand op te maken!

Resultaten

Even op Dorieke's werk focussen. Na een terugblik op het eerste kwartaal in rapportvorm werd het duidelijk zichtbaar dat de activiteiten waar we ons in het jaarplan toe hadden gecommitteerd niet helemaal gehaald waren. Geen ramp want het was allemaal te verklaren: load shedding, taalbarrière, kennismakingsperiode, opstart van nieuwe projecten, afsluiting financieel jaar etc. Maar op zich zijn de meeste van deze problemen jaarlijks terugkerend dus je zou zeggen dat daar van te voren rekening mee gehouden kan worden.

Dat terzijde. Het opmaken van de eerste balans zorgde er wel voor dat iedereen het er over eens was dat we nu echt aan de slag moesten en dat we het ook echt samengewerkt moest worden: Zij de input, en Dorieke het proces. Immers het ontwikkelen en effectief implementeren van een strategisch plan, monitoring en evaluatie structuur en personeelsbeleid gaat nu eenmaal niet zonder de input van het management. Maar ja, iedereen (behalve Dorieke) is zo druk. Met allemaal legitieme zaken. Dus wat te doen?

Regelmatig afspreken. Gewoon een uurtje bij elkaar zitten elke week. Dorieke samen met het management. Om te horen wat er allemaal op het programma staat die week, waar iedereen toch zo druk mee is en waar ingesprongen, meegedacht, meegegaan kan worden. En ook om af te spreken wat er die week door Dorieke gedaan kan worden en wie of welke info die week voor haar beschikbaar moet zijn. Vooralsnog (de laatste 3 weken) werkt het. En het maakt een wereld van verschil!

De overleggen geven inzicht in de huidige situatie van de organisaties. En doordat dat nu van te voren wordt medegedeeld kan Dorieke ook zelf beslissen of een meeting waardevol is of niet en of ze erheen gaat. In principe werd namelijk gedacht dat veldbezoeken en interne overleggen niet belangrijk genoeg zijn om mee te gaan. Ter illustratie: Toevalligerwijs zat Dorieke bij het kwartaal overleg van FOH. Geen agenda, niemand die notulen maakt. Iedereen verteld aan iedereen in detail wat hij/zij die maand heeft gedaan. Erg interessant voor de coördinator, maar niet per se voor elke medewerker. Tja, en voor Dorieke... 3 uur lang gelul in Nepali. Lijkt oninteressant, maar eigenlijk was dit een ontzettend waardevolle meeting. Dorieke kon hier ontzettend veel uithalen waar ze het blijkbaar nog met ze over moest hebben; efficiënt vergaderen bijvoorbeeld. Het nut van notulen en actieplannen. Allemaal ideeën die Dorieke voorheen niet had omdat ze niet wist hoe het precies in zijn werk ging. En toen Dorieke aangaf dat ze graag bij deze overleggen aanwezig is kreeg ze als reactie: het is 3 uur gelul in Nepali, wat heb JIJ daar nou aan?

Ja, er is erg veel te verbeteren, maar ook is er al heel veel ontwikkeld en gestart. Het grootste euvel is de implementatie. Er is geen consequente opvolging, geen discipline en vooral weinig begrip waarom iets belangrijk is. En daar ligt een taak voor Dorieke. Het is een beetje fijn slijpen en vooral uitvinden wie er verantwoordelijkheid wilt/moet nemen voor de organisatorische beslissingen. Want dat is niet per definitie de directeur of algemeen coördinator. Het lijkt vaak wel dat eigenlijk niemand er echt zin in heeft.

Toch blijkt dat als er iemand eenmaal het voortouw neemt er toch ouderwets Nederlands hard gewerkt kan worden. Uiteraard wel met een Nepalees tintje (starten om 10 uur met een kopje thee en om 11 uur met het werk om 16.55 ook wel weer echt te stoppen na tussendoor nog minstens 3 keer thee- en 1 keer lunch pauze gehad te hebben), maar toch. Het heeft resultaat. Het strategisch plan van FOH en het monitoringsbeleid van CSG beginnen vorm te krijgen. De benodigde informatie stroomt op de afgesproken tijden binnen waardoor Dorieke als een idioot alles aan elkaar kan schrijven om vervolgens met nog eens 100 nieuwe vragen terug te komen bij haar geliefde collega's. Ze kijken met angst/moedeloosheid in hun ogen om als ze Dorieke weer binnen zien komen met haar USB stick. Denk dat ze heel blij zijn als ze straks een maandje zonder volunteer op hun gemakje kunnen werken.

Bedrijfsuitje

Zoals eerder vermeld is het nu Karel's baan om geld te zoeken voor de bouw van een waterkrachtcentrale in het oosten van Nepal. Hoogste tijd om zelf eens poolshoogte te gaan nemen op de locatie van het project! Karel kon met iemand van het projectteam mee om als grote blanke investeerder ruraal Nepal te gaan ontdekken. Vanuit Kathmandu ging een klein propellervliegtuig (Twin Otter) - met alle 17 stoelen bezet - richting Mount Everest, om na een scherpe bocht naar links op het zandpad wat ze vliegveld noemen in Phaplu (2.500m) te landen. Aardig gek. Daar vandaan begonnen aan een wandeltocht om de projectlocatie heen; aan de ene zijde van de rivier heen met uitzicht op het projectgebied, om via de andere kant over het projectgebied terug te lopen. Met een tussenstop aan de andere kant van de heuvel, om daar twee nachten bij een locaal gezin in hun boerderij te slapen. Gekookte aardappels als ontbijt, houtoven zonder schoorsteen, dorsende vrouwen, zelfgestookte raksi (alcohol), daaropvolgende hallucinaties... interessante ervaring. Van de twee oogstseizoenen die dat gebied rijk is was het nu de beurt aan graan om van de velden gehaald te worden. Overal mannen en vooral vrouwen met kromme messen die zich hakkend door goudkleurige velden begeven met hun kostbare lading op de rug.

Het projectgebied is niet bewoond en nauwelijks bebouwd en daardoor moeilijk begaanbaar. Via een hangbrug over de rivier, wat landslides en schaarse graanvelden werd de weg bereikt die bovenlangs terug naar het vliegveld leidt. Tijdens de theepauze legde een ingenieur die bodemonderzoek op locatie doet in alle technische termen denkbaar dat de plek goed was: hard steen en weinig kans op lawines. Mooi. Uiteindelijk terug in Phaplu bleek het eerder geboekte vliegtuig toch niet te gaan, omdat het mooi weer was en dan vliegt men liever naar Lukla omdat er dan vraag is van toeristen. En die betalen nu eenmaal meer dan de 16 Nepalezen en één blonde yeti die in Phaplu wachten. Toen het begon te regenen besloot er toch een vliegtuig vanuit Kathmandu richting Phaplu te gaan. Er gaat dan een toeter op het vliegveld zodat alle mensen weten dat het vliegtuig vertrokken is en een half uur later aankomt. En warempel, na een half uur wachten op de landingsbaan landde er een kleine Twin Otter en kon Karel terug naar de gemotoriseerde wereld. Nu kan het project met een gerust hart en beleving verkocht worden aan financiers.

Finale

28 mei was een bijzondere dag. Natuurlijk heeft FC Barcelona die dag zeer terecht de Champions League finale gewonnen, maar er gebeurde meer. 28 mei was in Nepal de deadline voor het samenstellen van de nieuwe grondwet. Want dit land zit al sinds 2008 zonder. Zoals u zich wellicht kunt herinneren uit één van de eerdere berichten (hier te vinden), is in 2008 een bloedige burgeroorlog tussen Maoïsten en de zittende macht (en het volk als speelbal daartussen) beslecht in het voordeel van de Maoïsten: er zijn toen verkiezingen geweest en zij hebben gewonnen. Nepal ging toen van monarchie naar Maoïstische democratische republiek (daar zou een tegenstelling in kunnen zitten ja). Dat ging na een jaar al mis (guerrillaoorlog en politiek, lijkt hetzelfde, is dat in praktijk niet) en in 2009 trad de toenmalige Maoïstische president af. Sindsdien is het één grote politieke teringzooi. Nu iedereen officieel een stem heeft zijn de politieke partijen als paddenstoelen uit de grond gekomen met allemaal hun eigen belangen. Hartstikke democratisch maar niet perse bevorderlijk voor efficiënt bestuur. Het land wordt geleid door een interim-regering waarin de populairste partijen zijn vertegenwoordigd (Maoïsten en democraten). Als oppositiemacht zijn er vooral de partijen van inheemse bevolkingsgroepen.

Terug naar de grondwet. De staatsvorm is gewijzigd dus er moet ook een nieuwe grondwet komen. Dat is uiteraard niet iets wat je een gezellige vrijdagavond op een bierviltje samenstelt. Daar gaat tijd in zitten. En in Nepal net wat meer tijd dan elders, inclusief België. De VN heeft dit proces begeleid maar vond het na twee jaar welletjes. You're on your own, fuckers. 28 mei moest ‘ie er dan toch echt zijn. En het resultaat... vertellen we u zo. Spannend heh?

De voorbeschouwing

Voor ons - het gewone volk - uitte de naderende deadline zich vooral in algemene stakingen (bandhas) die om de dag het hele land platlegden. De stakingen werden uitgeroepen door vrijwel elke politieke beweging om vrijwel elk belang denkbaar kracht bij te zetten. Zie onderstaande aankondiging ter illustratie:

'Bishow Hindu Rajya Parisad has called Mid-west region bandh 25-26 May, Nepal bandh on 27 May in favour of Nepal secular state and protesting against the killing of cows.'

Kantoren en fabrieken dicht, geen (gemotoriseerd) vervoer op straat. Voordelen: fijn fietsen, minder herrie en meer stroom (want geen verbruik door fabrieken). En de kinderen spelen cricket op straat. Wel spannend als je in Kathmandu moet zijn om bijvoorbeeld je vlucht te halen. Tip voor toekomstige bezoekers: neem een paar dagen speling om in Kathmandu te komen.

De inzet

Waar doen ze allemaal moeilijk over? Uiteindelijk natuurlijk om wie de macht krijgt. En dat uit zich in verschillende issues. Één hekel punt is het feit dat het Maoïstische leger sinds het einde van de burgeroorlog weliswaar op non-actief is gesteld, maar nog wel steeds bewapend is. Moeten ze de wapens inleveren, moeten ze geïntegreerd worden met het Nepalese regeringsleger, etc.. Wat in onze ogen nog een veel interessantere discussie vormt is het voorstel om een 'etnische herstructurering' door te voeren. Feitelijk wil men een federaal systeem creëren met 14 staten waarvan er 9 op etniciteit zijn gebaseerd. Das allemaal leuk en aardig bedacht, maar in veel van die staten maakt de desbetreffende etnische groep nog geen 50% van de bevolking uit. Daar bovenop, hoe bepaal je of iemand die etniciteit heeft? Is dat door geboorteplaats, door familiebanden? Stel je eens voor hoe dat in Nederland zou gaan. Brabanders en Friezen, a la, maar wat doen we met Noord-Holland? Hoe bepaal je of iemand een Amsterdammer is? Om met Jules Deelder te spreken: de meeste komen uit Reetketelpikkemeschans naar de Grote Stad gekropen en noemen de rest van het land vervolgens provinciaal. En wat te doen met Nederlanders die in het buitenland wonen? Mochten wij ons voortplanten, is ons kind dan Brabander of Zuid-Hollander?

De wereld kent succesverhalen over een dergelijk systeem (Zwitserland) maar ook veel zwarte bladzijden (Joegoslavië, Rwanda). Dat weten ze in Nepal ook. Daarom is er ook discussie over dit punt. Een erg interessant artikel over bovenstaande vind je hier.

De uitslag

Na lang vergaderen tot vroeg in de ochtend van de 29^ste mei (dus eigenlijk al te laat) hebben de drie grootste partijen in al hun wijsheid besloten om ... de deadline voor de grondwet nog met drie maanden uit te stellen!! Hulde!

In dit besluit zijn een aantal zeer vage afspraken opgenomen wat de burger allesbehalve moed geeft. Een kwaaddenkend persoon zou kunnen vermoeden dat deze mensen het liefst tot in de eeuwigheid willen blijven uitstellen zodat ze hun huidige baan zonder echte aansprakelijkheid lekker kunnen behouden. De macht in Nepal is al jaren in handen van een bovenlaag, niet geremd door politieke overtuiging en aangespoord door een diepgeworteld kastenstelsel. Ter illustratie: de huidige (Maoïstische) interim-president was 15 jaar geleden minister in het kabinet van de toenmalige koning en hield er iets andere principes op na. De topmannen van de Maoïstische partijen zijn stuk voor stuk van de hoogste kaste. Uitzonderingen daargelaten. Voor een oligarchie als deze doorbroken is zijn we vele jaren verder. Nu moeten mannen die politiek actief zullen blijven en macht zullen hebben een besluit nemen waarin hun eigen verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid wordt verankerd. Is een werknemer die zijn eigen targets mag stellen productief? Moet je vertrouwen op de goedheid en rechtschapenheid van de zittende macht? In onze ogen niet perse. We hebben een Mandela nodig. Nepalese Nelson, waar ben je?

Mopje

Four famous surgeons are discussing who the best patients to operate on are.

The first surgeon say, 'I like to see accountants on my operating table, because when you open them up, everything inside is numbered.'

The second responds: 'Yeah, but you should try electricians! Everything inside them is color coded.'

The third surgeon say: 'No I really, think librarians are the best, everything inside them is in alphabetical order.'

The fourth surgeon stunned all of them when he observed: 'You're all wrong. Politicians from Nepal are the easiest to operate on - they have no guts, no heart, no balls, no brains and no spine, and their head and ass are interchangeable.'

Bereikbaarheid in NL

We komen er nog steeds aan! Tijdens ons verblijf in Nederland 12-30 juni zijn we op Dorieke's oude telefoonnummer bereikbaar: +31 (0)6 46448335.

Overige zaken

Het is hier erg warm.

Voor het eerst hebben we in Nepal gezwommen! Dat meer waar Pokhara aan ligt is best prima, als je naar het midden roeit en de irritante Nepalese gluurders op een afstand houdt.

De kakkerlakken zijn de oorlog aan het verliezen.

Uit het niets werden we op een doorsnee donderdagmiddag in Pokhara getroffen door een heuse orkaan. Resultaat: 5 cm water in de slaapkamer en andere delen van het huis en zonnepanelen van het dak de straat op geblazen. We hebben nu wel een geiser als vervanging.

Het is lekker sporten achter de hoge muren van de Amerikaanse club in Kathmandu.

Karel's verjaardag is in stijl gevierd met een heuse cocktailparty op het dakterras van het appartement in Kathmandu. Inclusief borrelnoten! We hebben het niet slecht.

We kijken uit naar sushi, pasta en andere typisch Nederlandse lekkernijen.

Tot zover. Tot in Engeland en/of Nederland. Maar wel blijven reageren hier natuurlijk, dan is het tenminste vastgelegd!