Namaste! Ook in Nepal is inmiddels doorgedrongen dat Osama Bin Laden dood is. Omdat daar al veel te veel over is geschreven en alle woordgrappen inmiddels ook wel zijn gemaakt, bestellen wij gewoon nog een Americano en presenteren jullie vol trots ons nieuwe blogbericht. Dankzij een Gemertse gift (dank Toke!) hoeven we ons voorlopig geen zorgen te maken over een gebrek aan fotoruimte, dus bij dit bericht een ruime hoeveelheid visualiserende middelen. Het is hier namelijk verdomde mooi! Deze keer leest u over wandelen, witte reuzen, olie, Beatrix en arbeid!

Tot grote hoogte

De gasten blijven maar komen naar Chateau Momo. Is die hotelschool toch nog ergens goed voor... In april hadden we de eer en het genoegen om (schoon)ouders te herbergen; Arnold en Els. Natuurlijk moest er door ons meestal gewerkt worden, maar gelukkig konden ze zichzelf en elkaar prima bezig houden. Toen ze eenmaal ingewandeld waren werd het tijd voor een gezamenlijke wandeling. En wat voor één: we hebben zeuven dagen uitgetrokken om tot het Annapurna Base Camp (4.130m) en terug te komen. En dat is nog gelukt ook. Zie hieronder een poging tot een kort verslag, wat niet helemaal is gelukt, dus zet je schrap!

Het begint natuurlijk met goede voorbereidingen. Dus hebben we flink ingeslagen bij Lucky's Outdoor Shop. Afritsbroeken, vochtregulerende shirts, zonnehoedjes, wandelstokken, waterflessen... allemaal onontbeerlijke zaken. En dan laat je gewoon wat modeprincipes los, want comfort gaat boven uiterlijk! Dus dan mag een afritsbroek ook, blijven we tegen onszelf zeggen. We hebben ons de luxe veroorloofd om een gids en een sherpa (drager) mee te nemen; Bishnu en Gombu. Met z'n zessen dus vol goede moed vertrokken vanuit Naya Pul, om vervolgens door snel wisselend landschap richting de witte reuzen te wandelen langs een rivierbedding. Geen gemotoriseerd verkeer in het hele gebied, heerlijk! Goed te doen maar met redelijk zware stukken steil trap op en af. En dan motiveert het niet echt als je al puffend en hijgend omhoog kruipt en een Nepalees op slippers passeert je al fluitend terwijl hij 2 gasflessen en een boomstam op zijn schouders en hoofd balanceert. Verder is het overigens erg goed georganiseerd en je merkt dat het Annapurna-gebied één van de meest populaire toeristenbestemmingen van Nepal is, waar de locale economie volledig op draait. Om de paar uur lopen kom je in een dorpje of nederzetting dat puur bestaat uit guesthouses en restaurants. Overal hebben ze dezelfde menukaart met dezelfde spelfouten. En het eten wordt duurder naarmate je hoger komt. Wat logisch is, want als je boven de boomgrens pizza wil eten moeten ze daarvoor wel even spulletjes komen brengen, lopend. Naast gidsen en sherpa's zie je dus vooral locals die enorme manden vol etenswaren, gasflessen, drank en serieus ook boomstammen op en neer sjouwen. Wij voelden ons in het begin enigszins schuldig omdat de rugzak die Gombu moest dragen groter was dan hijzelf (nu is het ook wel een vrij kleine gast), maar als je ziet waarmee andere sherpa's soms opgezadeld worden... tering. Daarnaast werd het ons al vrij duidelijk dat aangezien Gombu trappen opsprintte, hij nog niet aan zijn draagtax zat. Er zijn overigens wettelijk vastgestelde normen - zoals maximaal 30kg per sherpa - maar daar wordt redelijk soepel mee omgesprongen is onze indruk. Slechte zaak want die mannen en vrouwen vernielen hun lichaam op die manier nog sneller. Het marktmechanisme werkt niet in het voordeel van de sherpa's. Touroperators moeten concurreren en doet dat vooral door lage tarieven aan te bieden. Daar is de toerist het meest gevoelig voor. Dan scheelt het om één sherpa minder mee te hoeven nemen. Dus worden ze gepushed om meer mee te dragen dan goed voor ze is. Wil je niet? Prima, dan is er dus geen werk voor je. Arbeidsaanbod overstijgt de vraag flink. En het begint dus bij wat de toerist bereid is uit te geven. We gaan hier niet moraliserend zijn, maar het is iets waar toekomstige bezoekers aan dit land over kunnen denken. Geen boomstammen meenemen dus.

Maar goed, het ging gestaag en na vier dagen waren we boven de boomgrens op ongeveer 3.700m. En je merkt daadwerkelijk dat er minder zuurstof in de lucht zit op die hoogte. En het vreemde is dat je er enorm vaak van moet pissen. Na een halve dag goed acclimatiseren zijn we op dag vijf om 4.30u vertrokken richting Annapurna Base Camp, om daar aan te komen voor de zon achter de bergen vandaan komt en een prachtige lichtshow verzorgt met zonnestralen die weerkaatsen op de witte reuzen. Af en toe zak je tot je middel in de sneeuw (altijd in andermans voetstappen lopen, maar die waren er nog niet), maar we kwamen redelijk snel aan bij ons doel op 4.130m. En dan ben je dus pas halverwege, want de witte wolkenkrabbers halen de 8.000m. De landschappen waren tot dat punt al heel mooi, maar daar bij Annapurna Base Camp volstaan superlatieven niet meer. Echt bizar mooi. We laten graag de foto's voor zich spreken. De film van de trek is binnenkort verkrijgbaar op DVD, met een Oscar-waardig optreden van Arnold 'Mountain Man' Looije.

Een buitenhuisje

Het is niet iets wat we onszelf perse ten doel hadden gesteld in ons leven, maar we kunnen melden dat we inmiddels over twee woningen beschikken: één in Pokhara (thuisbasis) en één appartement in Kathmandu. Die laatste is nieuw en is erg praktisch voor Karel die toch wel heel regelmatig in Kathmandu is. Tot nu toe verbleef hij vooral bij vrienden en in guesthouses, maar het is natuurlijk wel heel fijn om je eigen plek te hebben. Dat vond Karel's werk gelukkig ook. Er is een Nederlander die zes maanden per jaar (in het droge seizoen) in Nepal is maar fulltime een appartement huurt. Karel kan nu tot oktober (natte seizoen) met hem timesharen. Ideaal. Wellicht ook lekker decadent en koloniaal, maar dat nemen we dan maar op de koop toe. De wijk heet Lazimpat. En Sal's Pizza zit om de hoek, wat ook niet vervelend is. Sal is Salim, een jonge Nepalees die met behulp van Bill - een oudere Amerikaan - zijn pizzarestaurantje heeft opgezet. Het loopt goed en ze helpen ook nog straatkinderen. En de pizza's zijn goed. Mooi verhaal: http://www.ecs.com.np/living_category.php?category=8&id=69.

Energiecrisis

Onze energiecrisis is ten einde. Die van Nepal nog lang niet. Wij zijn overgegaan tot de aanschaf van een accu en inverter die oplaadt als er stroom is en tijdens de loadshedding voldoende stroom geeft voor licht en internet. Met dank aan Karel's werk, die het nut inzien van bereikbaarheid via internet. Er bestaat een soort Marktplaats voor Kathmandu waar mensen regelmatig spullen te koop aanbieden. Zo ook Sul, een Australiër die Nepal inmiddels heeft verlaten en net daarvoor al zijn huisraad wilde verkopen. Wij hebben zijn accu en inverter overgenomen. Het enige lastige was nog om het ding (loeizwaar) naar Pokhara te krijgen, maar met de nodige taxi's, sterke Nepalezen en een grote toeristenbus is ‘ie in Chateau Momo aangekomen. En zijn wij dus volop bereikbaar en verlicht.

In Nepal leek het niet slechter te kunnen gaan met de energievoorziening, maar de overheid heeft daar toch een manier voor weten te vinden. Nepal heeft zelf geen fossiele brandstoffen en is dus afhankelijk van import, met name uit buurland India. Er is in Nepal erg weinig ruimte voor olieopslag; er is maximaal voor ongeveer 15 dagen reserve. Olie is wel hard nodig. Niet alleen voor auto's en brommers, maar ook voor alle generatoren die hierop draaien en nodig zijn om kantoren, restaurants en industrie van energie te voorzien tijdens loadshedding. Aangezien er nu 16 uur per dag geen stroom is, is de vraag naar olie voor generatoren hoog. En juist daarom leek het de Nepal Oil Corporation (staatsbedrijf) een goed idee om openstaande rekeningen met India zo lang open te laten staan dat de olieverkoop is stopgezet. Er komt dus geen olie het land is, de reserves raken erg snel op en de verkoop is daarom gerantsoeneerd. Gevolg: er staan kilometerslange files voor benzinepompen, kantoren zijn minder lang open of zelfs dicht omdat er geen stroom is en de publieke onvrede is nog groter dan ‘ie al was. Er zal ongetwijfeld weer een oplossing komen waarbij politieke hotemetoten deals met elkaar sluiten, maar dat het zover moet komen is wederom een teken dat het echt heel erg slecht is gesteld met het bestuur van dit land.

Oranjebitter

Helaas hadden we dit jaar niet de mogelijkheid om met heel provinciaal Nederland oranje uitgedost naar Amsterdam af te reizen om daar duur bier te drinken uit plastic glazen en iemands gedragen onderbroeken voor een zacht prijsje te kunnen kopen. Maar gelukkig is er ook in Nepal gedacht aan Koninginnedag! In het Summit Hotel (wat Nederlandse eigenaren heeft) kwam afgelopen zaterdag de hele Nederlandse gemeenschap in Nepal samen om ons koningshuis te eren. En misschien dat er ook een paar mensen op de gratis drank afkwamen. Overdag was er een heuse rommelmarkt met sjoelen. 's Avonds heette de consul (Hans) iedereen persoonlijk van harte welkom met een hand, een felicitatie (ter ere van de koningin), een oranje lintje en een glaasje heuse oranjebitter. Daarna groot feest. Met gratis drank en happen. Haring was ingevlogen! Kaas in mooie blokjes! Er was zelfs een Nepalees aangesteld om Oud-Hollandsche bitterballen te draaien! Bier en wijn vloeide rijkelijk, jong en oud ging op in gezellig samenzijn, contacten werden gelegd en aangehaald. En dat alles natuurlijk in overwegend oranje kleding. Volgend jaar doet Karel zijn 'Bernhard was ook mijn opa' T-shirt gewoon aan. Het voelde best wel als thuis. Zelfs de immense brakheid de volgende dag ontbrak niet. Wat op een bepaalde manier een verdomd goede woordspeling is. En zoals de traditie wil heeft Karel ook dit jaar het niet gehaald om bij Aal te crashen.

Dagen van de arbeid

Dat feest en wandelt maar daar in den verre! Is er dan helemaal niets over arbeid te melden? Jawel hoor. Karel is nog steeds regelmatig in Kathmandu en krijgt inmiddels positieve feedback van potentiële financiers voor het hydropower project. Er wordt zelfs binnenkort een projectkantoor geopend zodat Karel weer gezellig naar kantoor kan. Daarnaast spelen er nog andere leuke projecten, onder andere op het gebied van zonne-energie. Deze week gaat Karel voor het eerst op locatie kijken waar het project moet komen, dus erg leuk en spannend. Dorieke is veel 'in het veld' om projecten van haar organisaties te bezoeken en kleine organisatorische ingrepen lijken opgepakt te worden. Maar alles wel lekker op Nepalees tempo. Ook zijn al onze bezoekers uitgebreid voorgesteld en blijft men zich verbazen over de lengte van Nederlanders.

Verder hadden we (maar vooral Dorieke) in april de jaarlijkse VSO-conferentie op een mooie locatie in Nagarkot, net boven Kathmandu. Dorieke was medeorganisator dus was er alle vier dagen erg druk mee. Het was inhoudelijk geslaagd met diverse workshops op het gebied van o.a. fundraising en stakeholder management, presentaties van INGO's en meer. Ontspanning werd verzorgd door o.a. Nepali bingo, een Bollywood dancing workshop en een hoelahoep show. Zo maak je nog wat mee.

Overige zaken

De DVD van de 40-jarige bruiloft van Piet en Ria Daems (2 uur en 12 minuten) is ook in Nepal een groot succes!

Het is erg leuk om de seizoenswisselingen te zien. Inmiddels staat het land volop in bloei. In onze directe omgeving zijn alle rijstvelden - die je overal tegenkomt - onder water gezet en zorgen de groene sprietjes die uit het blauwe water steken voor een vrolijk landschap. Om nog maar te zwijgen van alle bloemen die dit land rijk is.

Iedereen bedankt voor kaarten en giften! Walter, de opwindbare badspeeltjes doen het echt prima in de rijstvelden!

Vanuit diverse kanten is Karel de afgelopen weken voorzien van zijn primaire levensbehoefte: borrelnoten. Waarvoor dank. Er is inmiddels een buffervoorraad opgebouwd, maar regelmatige aanvulling blijft noodzakelijk. Blijft sturen!

We hebben skisporen gezien bij Annapurna Base Camp! Het kan dus wel!Val Thorens isookzó 2067.

De voormalige trompettist van de Fine Young Cannibals en UB40 leidt inmiddels een anoniem bestaan in Kathmandu.

Er is nog een keer Nepalees Nieuwjaar gevierd en het is dus nu echt officieel 2068!

We hebben onze eerste bhandha (staking) meegemaakt! Dat houdt in dat er geen gemotoriseerd verkeer rijdt (behalve VN-Hummers en persmotoren). Heerlijk! Verbazingwekkend genoeg blijft wel iedereen op de drukke stoep lopen als de straten leeg zijn. Goede hersenspoeling gebruikt men hier. Verder zijn alle bedrijven dicht, dus de ideale dag voor een tempelbezoek!

Vergeet niet dat we 12-30 juni in Nederland zijn! En dat we 26 juni op Parkpop zijn! Boekingen zijn verder welkom!

Tot zover. Reacties geven ons energie! En daar is er al zo weinig van in dit land! Dus blijf reageren!!