Terwijl in Nederland het proces tegen Wilders wellicht wordt uitgesteld, wordt hier in Nepal alles aan de lopende band uitgesteld. Tijd genoeg om weer een lang bericht te plaatsen dus. Deze keer berichten wij u over HIV, hard werken, haar en helden!

Een epidemie?

Even wat feiten. In Nepal werd 2009 het aantal met HIV besmette mensen op 64.000 geschat. Nog geen 1% van de bevolking. Ter vergelijking: in Zuid-Afrika is dit 11%. Geen enorm probleem in Nepal zou je zeggen. En daar schuilt direct ook het gevaar: het sociale systeem en de huidige economische en politieke situatie zorgen ervoor dat Nepal erg kwetsbaar is voor verspreiding van HIV. Enerzijds drijft dit jonge mannen en vrouwen naar banen in India en de Golf staten, waar ze vaak met prostitutie in aanraking komen. Anderzijds zoeken werkloze jongeren hun heil in drugsgebruik, en in Nepal is dit veelal met naalden. Bovenstaande zorgt ervoor dat er wordt gesproken van twee verschillende epidemieën. De eerste is onder de drie ‘klassieke' risico groepen: ‘injecting drug users' (IDU), ‘female sexworkers' (FW) en de ‘men having sex with men'(MSM, oftewel homo's). De tweede epidemie vindt plaats onder migranten en hun familie. Dit is verreweg de grootste groep, en de groep die het lastigst te benaderen is.

De afgelopen jaren zijn er heel wat projecten voor de IDU, FW en MSM gedaan. En met succes, de infectiegraad is de laatste jaren afgenomen. Dit wordt toegeschreven aan de geïmplementeerde projecten en programma's. Meetbaar effect dus, daar zijn ze ook in Nepal erg dol op. De groep migranten die bewust of onbewust het virus bij thuiskomst doorgeven aan hun man of (meestal) vrouw is een ander verhaal. Deze groep groeit gestaag. Omdat voorkomen veelal beter is dan genezen (vooral bij ongeneesbare ziektes) is actie dus geboden. Nu is het moment om het virus onder controle te houden. Geld is nodig voor toegang tot medicijnen, medische verzorging en kennis. Helaas zien de overheid en donoren HIV in Nepal niet als prioriteit. Nu maar hopen dat de locale NGO's inventief genoeg zijn om ondanks dat toch manier te vinden hun activiteiten uit te blijven voeren.

De kostwinnares

En dat brengt ons natuurlijk bij Dorieke en de organisaties waar ze voor werkt. Tegenwoordige tijd ja, want het werkende leven is begonnen. Inmiddels alweer drie weken. En de duobaan bevalt tot op heden prima. Collega's zijn nog steeds ontzettend aardig, behulpzaam en nieuwsgierig. En Dorieke schijnt een geboren komiek te zijn in het Nepali. Wellicht omdat ze de woorden voor 'rapport' en 'geitenstront' vaak met elkaar verwart, maar daar zijn we nog niet achter. Het komende jaar zal Dorieke twee dagen per week bij Community Support Group (CSG) gaan werken en drie dagen bij Friends of Hope (FoH). FoH is de jongste en minst geprofessionaliseerde van de twee organisaties, dus dit is een goede verdeling.

Tja en wat doe je dan op kantoor. Datgene waar volgens VSO je placement mee staat of valt: opbouwen van een goede relatie met iedereen. Zorgen dat beide kanten zich op hun gemak voelen en elkaar (en de organisatie) leren kennen. En dat gaat lekker op zijn gemakje onder het genot van heel veel informele meetings en kopjes thee. Met gemiddeld drie uur stroom per werkdag heeft iedereen daar wel tijd voor. En voor je het weet zijn er drie weken voorbij. Gelukkig is het ook gelukt om de afgelopen weken in kaart te brengen wat beide organisaties verwachten. En in het kort komt het erop neer dat beide organisaties willen en moeten professionaliseren en hun projecten verduurzamen. Is dat toch net waar Dorieke de afgelopen jaren in Nederland ook mee bezig is geweest. Toch fijn! Ook al zijn het startpunt, de taal en de omgeving een wereld van verschil... Beide partijen zullen veel van elkaar kunnen leren, en dat was toch de insteek. Daarbij heeft Dorieke nog nooit zo dicht bij haar werk gewoond: 2 minuten lopen naar CSG en naar FoH een kwartiertje fietsen (heen dan, terug is het bergafwaarts en kost het nog geen 5 minuten). Wat een luxe!

De stofzuiger aan de wilgen

Na een kleine twee maanden van werkloosheid heeft de maatschappij Karel toch weer tot algemeen nut gedwongen. Er is arbeid gevonden. Wekenlange imitaties van Freddy Mercury op 'I want to break free' met een denkbeeldige stofzuiger zonder stroom lijken van de songtekst werkelijkheid te maken. Boze tongen beweren dat dit ook wel eens tijd werd, aangezien Karel in zijn drie maanden in Nepal nog niets, maar dan ook niets aan dit land heeft bijgedragen. Dit is natuurlijk verre van waar, want laten we wel wezen: er is een slordige 10kg chowmein verorberd en verteerd, tegen zo'n 1.000 kinderen 'Hello!' teruggeroepen, douchewater bespaard en vele liters Nepalese thee gedronken. Dat kunnen we toch niet zomaar niets noemen. Hoe dan ook, de nobele taak van huisman legt Karel voorlopig even naast zich neer, want hij gaat weer financiële dingen doen! Via een Nederlandse aandeelhouder (FMO) is Karel in contact gekomen met de Clean Energy Development Bank (CEDB); een relatief jonge Nepalese bank die zich - zoals de naam al enigszins doet vermoeden - met name richt op duurzame energie. Karel gaat meewerken aan de financiering van een groot hydropower project in Nepal. Wellicht hebben we daarna dus weer 24 uur per dag stroom. Logistiek is deze baan wat uitdagender: het hoofdkantoor zit in Kathmandu. Waarschijnlijk wordt het veel op en neer reizen, maar dat is de ervaring waard. Het enige wat nog roet in het eten kan gooien is een visa-probleem, omdat het als buitenlander erg lastig is om te mogen werken in Nepal. Dat moet de komende weken duidelijk worden. Trouwen schijnt daar dan weer niet goed genoeg voor te zijn.

Wat doen we met haar

Met gepaste pijn in zijn hart heeft Karel afscheid genomen van een gekoesterd bezit: zijn mat. U kunt zich de moeite voorstellen die het nemen van een dergelijke beslissing gekost heeft. Aan iets wat meer dan een jaar je hals beschermd heeft tegen elke vorm van licht en tevens een broedplaats is geweest voor diverse nieuwe levensvormen, aan zoiets ga je waarde hechten. Maar in deze tijden van waterschaarste was noodzakelijk onderhoud niet meer te bieden. Derhalve is de enige juiste en logische beslissing geweest om mat van man te scheiden. Dromen van VoKuHiLa's en mullets ten spijt. De praktische invulling van deze beslissing heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Want hoe vind je, in den vreemde, een geschikte vakman die een dergelijke klus naar behoren kan klaren? Een lange zoektocht leidde Karel en Dorieke - die voor mentale ondersteuning en het nemen van foto's meeging - langs de diverse zelfbenoemde ‘world famous hairdressers' in Lakeside. Uiteindelijk vonden we off the beaten track een bescheiden kapperszaak met de eerlijke naam 'Pokhara Haircutting'. Een dergelijke duidelijke en concrete naam gaf hoop. De aanblik van de kapper deed hoop transformeren in vertrouwen. Harig als een gesoigneerde King Kong en vaardig als Edward Scissorhands ging hij tekeer. Hier moesten we zijn. Vervolgens leidde een combinatie van Nepali, Engels, gebarentaal en talkpoeder tot het gewenste resultaat: een korte coupe. Maar, om niet geheel afstand te doen van hoofdhaar: de baard blijft! Want laten we wel wezen; geen man kan heel zijn leven baard- of snorloos doorbrengen. Geïnspireerd door helden als Che Guevara, Jezus Christus en Arnold Looije gaat Karel nu voor full beard!

Waar zijn de helden

Soms ontmoet je mensen die inspireren. Om een of andere reden voelt het extra bijzonder als deze mensen nog jong zijn. Tulsi is zo'n mens. Wij hebben Tulsi gedurende onze eerste week in Pokhara ontmoet toen we bij toeval zijn winkel binnenliepen; 'Bazaar'. Hier verkoopt hij typisch Nepalese producten vanuit organische en fair trade principes. Denk aan koffie, kaarten en schilderijen op handgemaakt papier, houtsnijwerk en kaarsen. Daarnaast is er ook een restaurant met - jawel - typisch Nepalese gerechten. Op het eerste gezicht is hij hierin niet uniek; in Lakeside vind je dertien in een dozijn van dat soort zaken. Wat bijzonder is aan Tulsi's zaak is dat het ook echt waar is. Duurzaamheid is een trend en je telt niet meer mee in Lakeside als je niet ergens de woorden ‘sustainable', ‘fair trade' of ‘organic' vermeld op je gevel. Meestal betekent dit dat ze daarvoor groene verf gebruiken en daarmee houdt het duurzame karakter wel op. Karel helpt Tulsi bij het vervolmaken van een business plan teneinde nieuwe financiers te vinden (o.a. via het van oorsprong Nederlandse BiD Network). In die hoedanigheid zijn we afgelopen weekend een kijkje 'dieper in het waardeketen' gaan nemen.

In zijn geboortedorp is Tulsi een (binnenkort gecertificeerde) biodynamische boerderij begonnen die wordt gerund door zijn familie. Daarnaast heeft hij daar coöperaties opgezet ten behoeve van duurzame visserij, landbouw en toerisme, waar vrijwel alle ca. 200 gezinnen in de gemeenschap deel van uitmaken. Tevens heeft hij met subsidies een gemeenschaps- en onderzoekscentrum laten bouwen waar met name jeugd wordt gestimuleerd tot locale betrokkenheid en ondernemerschap middels computerlessen, onderzoek naar cash crops en toerismeprojecten. De winkel in Pokhara (Bazaar) dient als een verkoopkanaal. De focus op jongeren komt voort uit het feit dat hij van vrijwel elk gezin in het dorp één jongere naar het buitenland ziet vertrekken om te werken, omdat ze in Nepal niets kunnen vinden. Zijn overtuiging is dat je ook zelf werk en waarde kan creëren. Tulsi is 25, is getrouwd en heeft een dochtertje van 3 maanden. Hij heeft zelf een paar maanden in Zwitserland kunnen studeren. Waar vele Nepalezen in het buitenland blijven, is hij daarna wel teruggegaan naar Nepal. Erg bijzonder om iemand van die leeftijd zo geestdriftig bezig te zien om zijn eigen gemeenschap verder te ontwikkelen. En dat hij er zo bescheiden onder blijft. Want het is best een held. En de reis maar zijn dorp was ook al een avontuur op zich; op het de dak van een jeep door de rivier en langs afgronden. Voor informatie: http://www.developmentvoyage.org/.

Overige zaken

Chateau Mo:Mo is tussen het loadshedding door online;

De guest suite is gemeubileerd en daarmee open voor gasten;

De housewarming was met 25 mensen en 8 verschillende nationaliteiten een succes: het was daadwerkelijk warm (mede dankzij een fles Royal Stag);

Sir Benjamin Thompson (graaf Rumford voor intimi) is de uitvinder van thermo ondergoed, en we zijn hem daarvoor zeer erkentelijk aangezien 5 graden zonder verwarming best koud is 's nachts;

'Dude' is Nepali voor 'melk', wat het erg leuk maakt om à la The Big Lebowski melk te gaan halen;

De vraag is wie er dan daal baat bij heeft;

Het vullen van de watertank is een dagtaak, maar gelukkig kan je dat eventueel uitbesteden;

Nepalezen vinden het prachtig als je met losse handen op de snelweg fietst;

De Looijes heten hier ook Luigi;

Dorieke blijkt toch iets te hebben met organisaties met duiven in hun logo...jaja ze zijn weer terug!

Zoals een bekend Nepalees gezegde luidt: 'Khaane mukhlaai jungaale chhekdaina', wat zoveel betekent als 'De snor weerhoudt de mond niet van eten'. Dus niet scheren, eet smakelijk en lekker blijven reageren. Tot snel!