Gelukkig 2011, hoewel wij al in 2067 leven volgens de locale maankalender! Hopelijk zijn alle ledematen in tact gebleven. Dit keer vanuit Nepal nieuws over multireligieuze feestdagen, gangsters, energie en andere huishoudelijke zaken.

Stille nacht

Zoals jullie wellicht hebben meegekregen was het weer Kerstmis en Oud en Nieuw. In dit Boeddhistische / Hindoeïstische land kregen we niet echt de Kerstsfeer te pakken, maar op Eerste Kerstdag hebben we wel een verdomd goede poging gedaan. In het huis van een andere VSO-er hebben wij buitenlanders ons verzameld en in dat bonte internationale gezelschap hebben we zelfs meegedaan aan het Kerstliederen zingen (Karel: sorry pap)! En de über-Christelijke Oegandezen brachten zegeningen. Halleluja!

Tweede Kerstdag 2010 markeerde de start van het 33^ste levensjaar van Dorieke, dus dat moest gevierd worden. Na een voedzaam ontbijt van bananentaartjes met kaarsjes onthulde Karel zijn goed bewaarde verrassingsactiviteit: van een berg afspringen! Maar dan met hulpmiddelen. Pokhara schijnt een van de beste plekken in de wereld te zijn om te paragliden, dus dat zijn we dan ook maar gaan doen. De mensen van Frontiers Paragliding hebben ons een berg op gebracht en daar zijn we na een korte maar goede instructie met instructeur aan ons vastgeketend begonnen. Het feit dat we niet meteen daalden maar juist stegen nam veel van de initiële angst weg en daarna was het vooral genieten. Briljante uitzichten, roofvogels die met je meevliegen, op het laatst zelf sturen (eitje)... Dorieke had een bijzondere verjaardag. Wat het nog extra schwung gaf is het feit dat ze door de turbulentie een beetje misselijk werd en op 2000m hoogte heeft gekotst! Hulde! En de arme Nepalees op de berg onder haar vraagt zich nog steeds af wat voor immense vogel dat geweest moet zijn. Gelukkig kon ze daarna wel gewoon genieten. Zie ook onze nieuwjaarswens.

Op 30 december begon het Boeddhistische nieuwe jaar en voor die gelegenheid heeft Dhiraj (huisbaas) ons meegenomen naar een tempel om te zien hoe ze dit in Nepal vieren. Minder vuurwerk, minder alcohol, maar wel lang in de rij staan om een zegen van de oppermonnik te krijgen. En ondertussen heel gezellig doen met elkaar onder heel veel vrolijke vlaggetjes. Ons eigen Nieuwjaar hebben we in ons huis gevierd met wat mensen. Dit was tevens de eerste keer dat we later dan half elf naar bed zijn gegaan (half twee, woehoe!). En hoe kan je 2011 beter beginnen dan met een vrolijke Oegandees, zelfgemaakte aardappelsalade en een fles Bagpiper?

Gangsta's paradise

Onze wijk is een rustige woonwijk met mooie huizen, straatverlichting en goede geasfalteerde wegen. Welcome to Suburbia zou je zeggen. Wanneer wij locals vertellen dat we in Laligurans Tol wonen is echter de eerste reactie 'Laligurans Tol? LG Group!'. Eerst dachten we aan de Nepalese afsplitsing van een Koreaans chaebol, maar het bleek wat anders te zijn. LG Group is de naam van een heuse straatbende ('gang') en wel de meest beruchte van Pokhara. Echte gangsters dus. Wij waren hier in eerste instantie niet persé blij mee. Navraag leerde echter dat het gaat om verveelde rijkeluiskindjes, meestal achtergelaten bij opa en oma terwijl papa en mama in dienst van het Britse leger elders in de wereld vertoeven. Uit verveling en geïnspireerd door gelegenheidsfilosofen als 50 Cent en Eminem gingen deze tieners zich groeperen en verzonnen ze een gangnaam. Wat ze vooral doen is ruzie zoeken met andere verveelde tieners uit andere wijken waar een soortgelijke samenscholing heeft plaatsgevonden. Daarnaast schijnen ze ook wel eens te worden ingezet als knokploeg bij overheidsaanbestedingen in dienst van een locale bouwer die wil voorkomen dat anderen zich inschrijven. Mocht Ballast Nedam dus om werk verlegen zitten... Maar goed, niets om je zorgen over te maken, met name omdat de gemiddelde tiener hier tot onze heupen komt en vooral veel giechelt. Net als zoveel zaken in dit land is ook het concept van gangsters het gewoon net niet en tot op heden vooral schattig. Knock on wood.

Power to the people

Nepal heeft geen fossiele brandstoffen als olie en gas, maar reikt in hoogte van 0m in het zuiden tot 8000m in het noorden. Daarom is Nepal naast Brazilië in potentie de grootste producent van hydro-elektriciteit in de wereld. In potentie, want ondanks het feit dat er al aardig wat waterkrachtcentrales zijn, sluimert de bouw van grote projecten al jaren. Dit voornamelijk als gevolg van het weinig aantrekkelijke investeringsklimaat door politieke instabiliteit en corruptie. Daarbij komt dat de energie die nu wordt opgewekt voor een groot deel wordt verkocht aan buurlanden China en India. Daar is nou eenmaal meer te verdienen. Tel daar bevolkingsgroei en stijgende energieconsumptie per capita door 'ontwikkeling' (televisies, wasmachines, mobiele telefoons, internet, auto's etc.) bij op, en je komt al snel tot de simpele conclusie dat de vraag naar energie het aanbod overstijgt. De briljante oplossing voor dit probleem die de overheid biedt is 'loadshedding'. Dit betekent dat er slechts op gezette tijden elektriciteit beschikbaar is. Deze tijden verschillen per plaats en week. Onze wijk heeft deze week bv. 11 uur loadshedding (= geen elektriciteit) per dag. Vandaag gaat het licht als het goed is om 18.00u weer aan. Hiervoor worden schema's in locale kranten gepubliceerd, maar deze worden zo vaak veranderd dat je beter maar gewoon kan afwachten. Loadshedding moet voor lagere energieconsumptie zorgen, maar dit is een farce. Alle grote energieverbruikers (industrie en bedrijven) gebruiken generatoren zodat ze 24/7 energie hebben. Deze generatoren draaien op olie die geïmporteerd moet worden en daarmee duurder en vuiler is dan zelf geproduceerde waterkracht. Een simpelere oplossing zou zijn om waterkracht eerst voor het eigen land te gebruiken en het restant te verkopen, maar blijkbaar is het Nepalese energiebedrijf geen economisch aantrekkelijke afnemer. Het voordeel van deze opgelegde energieschaarste is dat menselijke inventiviteit voor alternatieven zorgt. Zonnepanelen en biogas komen sterk op. Helaas is Nepal nog te arm om het echt booming te laten zijn, maar de energietoekomst van dit land is - zoals het nu lijkt - grotendeels duurzaam. Ondertussen gaan wij vrolijk richting de 16 uur loadshedding per dag vanaf februari, om tijdens de moesson (= water = energie) weer vanaf nul op te bouwen.

Spetter pieter pater

Ons huis is - je zou bijna zeggen natuurlijk - aangesloten op de algemene waterleiding. De watervoorziening in Nepal is echter niet heel betrouwbaar en kent ook nog seizoensinvloeden. Vandaar dat veel mensen een watertank hebben om in ieder geval altijd over water te kunnen beschikken. Wij dus ook. Er loopt een pijp naar een 4000 liter reservoir dat achter ons huis staat; onze watervoorraad. Vandaar uit wordt het met een andere pomp naar twee kleinere reservoirs op het dak gepompt. Vervolgens zijn die reservoirs aangesloten op 3 zonnepanelen waar het water doorheen stroomt en opwarmt, om vervolgens in nog een vierde reservoir terecht te komen dat ons van warm water voorziet. Een zwak punt van onze wijk is dat waterdruk zo laag is dat je een pomp nodig hebt om het in het reservoir achter ons huis te krijgen. Karel is zo'n pomp dus gaan kopen met Dhiraj, onze huisbaas en nieuwe vriend. Eerste horde genomen. De tweede horde kwam als een verrassing. Want, naast het hierboven beschreven loadshedding kent onze wijk ook watershedding: watervoorziening op gezette tijden. Aan ons dus de taak om op de tijden wanneer de schema's van loadshedding en watershedding elkaar overlappen de pomp tevoorschijn te halen en als een dolle water te pompen. En dit alles uiterst waakzaam, want het is illegaal om een pomp te hebben. Want, zo redeneert het Nepalese waterleidingbedrijf, anders wordt er veel te veel water verbruikt en er is al zo weinig. Dit is nogal een reactieve strategie, want er is voldoende water beschikbaar in Nepal. De distributie wordt vooral door lokale politieke issues belemmerd. Feit is echter dat je zonder pomp simpelweg geen water krijgt, dus iedereen heeft zo'n ding. Wij kijken erg uit naar een onvermijdelijke discussie met een werknemer van het waterbedrijf, waarin we in ons beste Nepali proberen uit te leggen dat zonder (illegale) pomp niemand water zouden hebben en hij daarom werkloos zou zijn.

Hoewel wat lastig is het toch vooral een luxeprobleem. We zien ook veel vrouwen (nooit mannen) water uit de goot scheppen en kleren wassen in stroompjes. Wij hebben het lang niet slecht. Maar het relativeert wel als water ineens niet meer vanzelfsprekend is. Wij doen dus ook voortaan de kraan dicht tijdens het tandenpoetsen en Karel douchet zelfs veel minder lang!

Overige zaken

Karel is voor de tweede keer oom geworden! Linde werd op 28 december 2010 geboren en is natuurlijk geweldig;

We hoeven niet meer gebukt in de bus te staan, want we hebben mountain bikes gekocht;

Een Nepalees met een Duits accent is vreemd, zo niet verontrustend;

Blijkbaar komen niet alle smsjes aan;

Internetverbinding met Chateau Momo is aanstaande;

Dorieke is bijna niet meer 'in between jobs' en start dan toch echt met werken in de week van 10 januari;

Staren is hier heel normaal, ook als je je e-mail aan het bijwerken bent. Ree: dank voor de foto van Valencia, zeven Nepalezen hebben inmiddels een levenslang trauma opgelopen;

We hebben eindelijk een koelkast! Kijken hoe nuttig dat gaat zijn met 8 uur stroom per dag;

Alle 5 boeken in de Hitch Hiker's Guide to the Galaxy reeks in twee weken uitlezen doet vreemde dingen met een mans hersens. Vreemd, maar wel lekker. Adventure, excitement and wild things!

Tot zover, onze wereld draait door en we horen graag hoe hard die van jullie gaat.