Sabalaai namaste! Twee weken Nepal alweer. Duizend-en-één indrukken waarvan we er een paar zullen delen. De eerste cultuurschok is de heftigste, dus bereid je voor op een lang bericht. En vergeet natuurlijk niet de foto's te bekijken!

Omgevingsinvloeden

We hebben ons kampement opgeslagen in de wijk Lainchour, vlakbij backpackersmekka Thamel. Ons guesthouse neemt het smelten van de poolkappen serieus en heeft zich daarom de ambitieuze naam Pacific Guesthouse aangemeten. We hebben WiFi als de stroom het doet, een groot maar hard bed, 56 tv-kanalen (waarvan 51 Nepali of Hindi, opkanaal 37 is 24/7 een mediterende bebaarde hindoe in z'n oranje onderbroek in beeld, briljant) en meestal warm water. Al met al prima. Hier huisvest VSO standaard haar vrijwilligers de eerste weken, dus het is een grote internationale vrijwillige familie. En Karel. Wij volgen onze inburgeringcursus met 10 anderen uit Australië, Canada, Oeganda, VS, GB, Kenia, India, Filippijnen en natuurlijk Nederland. De agenda is lekker vol geweest afgelopen weken. 's Ochtends 4 uur (!!) taalles in groepjes van 3 (we zijn opgesplitst), 's middags worden onze hersenen lekker doorgespoeld met VSO-informatie en cultuur workshops, en 's avonds meestal sociale verplichtingen of de stad verkennen. Tussendoor drinken we heel veel thee (we konden gelukkig al vrij snel thee zonder yakmelk bestellen). We mogen niet klagen over het weer (20 graden en zonnig overdag, 5 graden 's nachts), dus dat doen we ook niet.

Brave New World

Het is duidelijk dat Kathmandu het epicentrum van alles is in Nepal. Alle bedrijvigheid, overheid en ontwikkeling (of verwesterlijking) concentreert zich hier. Kathmandu strekt zich uit over wat een van de grootste valleien ter wereld schijnt te zijn en groeit als kool. We hebben dan ook nog weinig anders gezien dan stad. Wat opvalt is dat er geen duidelijke geografische segregatie is van arm en rijk; mooie nieuwbouwflat naast huisjes van golfkarton, bankgebouw naast vuilnisbelt met bewoners, Landrover geparkeerd tussen geiten en straathonden en ga zo maar door. Maar er zijn dus wel degelijk erg grote verschillen tussen arm en rijk (Nepal's Gini coëfficiënt is 47). Dit komt deels voort uit het kastenstelsel wat officieel is afgeschaft in 1969, maar cultureel nog lang niet is uitgewist. Op macroniveau kent Nepal vier kasten; van hoog naar laag Brahmin, Chhetri, Baishya en Sudra, welke zijn gekoppeld aan achternamen. Het gros van de huidige machthebbers in de regering is Brahmin, ook binnen de Maoïstische partij. Naar voornaam is Karel ook Brahmin (Kharel) en Dorieke's achternaam valt binnen de Baishya, dus Karel is ver beneden zijn stand getrouwd. Gelukkig zijn we voor Nepalese begrippen allebei gewoon onreine rundetende stinkbuitenlanders, dus is dit totaal geen issue in onze relatie.

YakDonald's of MacMoMo

Een Big Mac zit er niet in voorlopig, want er staat levenslang op het doden van een koe. Ze hebben hier overigens wel een KFC, wat als duurder restaurant te boek staat. Verder vind je hier om de 10 meter een eettentje. Standaarditems: thee (chiyaah), linzen (daal), rijst (bhat), curryprut met en zonder vlees (diverse benamingen) en ... MOMO's!! Wij horen u denken 'Momo's?'. Jazeker, momo's. Dit is de Tibetaanse variant van dimsum en overal verkrijgbaar in Kathmandu. Google en u zult verlicht worden. Tot nu toe onze lokale favoriet. Naast de lokale eettentjes waar je prima voor minder dan 1 Euro per persoon kan eten, stikt het ook van de iets duurdere toeristenspots (met o.a. Illy en Lavazza) waar je relaxed kan zitten en digitaal surfen. Het verbaast ons enigszins dat draadloos internet alom aanwezig is. Niet hele snelle verbindingen, maar toch. Digitale ontwikkeling kent beduidend minder barrières dan die van de echte wereld. Om de hoek van ons guesthouse bevindt zich de centrale yoghurtfabriek van Kathmandu, waar je naast prima yoghurt ook goede lassi's kan halen (milkshakes, geen honden). We kunnen daarom gelukkig nog steeds ontbijten met yoghurt-fruit-cruesli. Daarnaast hebben we ons volledig aangepast aan Nepalees dieet, waar onze magen tot nu toe geen weerstand aan bieden. Karel is dus nog steeds niet afgevallen.

Fear and loathing in Kathmandu

We krijgen in Thamel vaker drugs aangeboden dan langs een gemiddelde gracht in A'dam. Hash, coke, viagra, pure ether, you name it. Maar het gaat wel heel gemoedelijk en niet opdringerig. Hash roken is niet ons ding, hash rennen daarentegen... Er bestaat wereldwijd zoiets als de Hash House Harriers; een club expats (en een paar locals) die in het kader van sportieve verbroedering in hun respectievelijke woonplaatsen wekelijks een parcours uitzetten om samen te rennen (voor een uitgebreide omschrijving: http://en.wikipedia.org/wiki/Hash_House_Harriers). Zo ook in Kathmandu (de Himalayan Hash House Harriers). We hebben op de Malediven al kennis gemaakt met Hashing en dat beviel. Daarom hebben we ons ook vol enthousiasme in het Nepalese Hashing gestort. Het was net wat anders; waar we op de Malediven over geasfalteerde wegen een vlak parcours aflegden, hebben we net buiten Kathmandu 13km tussen rijstvelden, door rivieren, heuvel op en heuvel af gerend. Dat alles onder de bezielende leiding van een psychopathische versie Sean Connery. Maar daarna was er gelukkig het vertrouwde pils, wat een hoop goedmaakte. Tevens onze eerste ontmoeting met het leven buiten de stad gehad, wat (letterlijk) een verademing is in vergelijking met de drukte en luchtvervuiling van Kathmandu.

Politiek en Prinsjesdag

Nepal's politieke situatie is zacht gezegd onrustig. We zullen daar ook wel regelmatig iets over te zeggen hebben. Daarom ter inleiding nu Nepal's politieke geschiedenis in vogelvlucht. Heb je hier geen behoefte aan, sla onderstaand stuk dan over.

Voor het één land werd bestond het uit diverse kleine koninkrijkjes met verschillende heersende dynastieën. In 1769 wist Prithvi Narayan Shah het op gewelddadige wijze tot één land te smeden en begon de Shah-dynastie. In 1814 kwam men op het lumineuze idee om land van India af te pakken en ging Nepal de strijd aan met het toen grootste en machtigste rijk op aarde: dat van de Britten. Nepal verloor. Overigens pas na 2 jaar. De Britten wisten niet zo goed wat ze met Nepal en al haar rare bergen aan moesten, dus beperkte men zich tot het installeren van een resident om de Shah's in de gaten te houden. Nepal is dus nooit gekolonialiseerd, waar men erg trots op is. Na de verloren oorlog wilde Nepal lange tijd niets met het buitenland te maken hebben. Eigenlijk is Nepal tot 1990 een gesloten koninkrijk geweest, met uitzondering van de periode 1951-1975, toen toeristen (bergbeklimmers en hippies) werden toegelaten. Na 1990 werd langzaam ruimte gegeven aan democratie en voerden Maoïstische rebellen een zware strijd teneinde communisme in Nepal te introduceren. Op 1 juni 2001 tekende een van de zwartste bladzijden uit de Nepalese geschiedenis zich af, toen de kroonprins in beschonken toestand 10 familieleden en zichzelf uitmoordde, inclusief zijn vader en moeder. Oomlief werd koning. In 2006 werd de vrede getekend tussen de Maoïsten en regering. 2008 markeerde het einde van de monarchie en Nepal werd een federale democratische republiek met een Maoïstische president. Die een jaar later weer aftrad. Tot op heden proberen veel partijen een regering te vormen wat langzaam, heeeeeeeeeeel langzaam vordert.

Laatste tijd zat iedereen te wachten tot het budget officieel werd goedgekeurd door het parlement zodat er dingen geregeld kunnen worden. Dat zou afgelopen week moeten gebeuren: Prinsjesdag in Nepal. Dat gebeurt ook met een koffertje zoals in Nederland. Alleen werd de minister van financiën hier in het parlement besprongen door zijn Maoïstische collega's waarbij de koffer bruut werd ontvreemd. Maar goed, de koffer is inmiddels weer terug en het budget is er door. Gelukkig hebben jullie Jan-Kees de Jager, die wel aardig kan brassen gokken we.

Overige zaken

Yak kaas smaakt naar een mix van Emmenthaler en plastic;

Brits onderzoek wijst uit dat geen enkele Nepalees voldoet aan de eisen voor de vacature van projectmedewerker Budget Europe;

Karel heeft wellicht weer een baan bij een bank;

Zijn er nog analisten in Rotterdam?

's Avonds worden hier geslachte varkens, geiten en kippen bewerkt met een gasbrander, waarom is ons niet duidelijk;

Everest pils is van hoge kwaliteit;

In Thamel zien we veel cafés zich profileren als 'bar with shower'. We vermoeden dat dit de Nepalese variant is op Chinese kappers en Thaise pingpongshows;

Er werken ook mensen uit conflictgebieden (Mindanao!) als volunteer in Nepal;

De lama's in Nepal zijn helemaal niet zo grappig;

Afsluitend

That's all for now. 1 december rijden we naar Pokhara, waar we de taalcursus voortzetten en op zoek gaan naar passende woonruimte. In blijde verwachting van jullie reacties groeten wij jullie!